Vandaag is het weer zo ver, Halloween. Eigenlijk vind ik het best jammer dat wij hier in Nederland niet heel veel aan halloween doen. Het lijkt mij zo leuk om pompoenen uit te snijden en spannende feestjes te bezoeken. Aangezien het vandaag dus de engste dag van het jaar is deel ik een scary story. Ik vind het heel interessant om spookverhalen te lezen, terwijl ik er onwijs bang voor ben. Als ik ‘s avonds in bed lig heb ik er dan ook meteen spijt van maar hey, iets aan die verhalen is zo fascinerend. Totdat je opeens zelf, in het echt, geconfronteerd word met té realistische verhalen. En daar ga ik je nu meer over vertellen. Pak iets te eten en drinken because it’s gonna be a long story.

---

Zweden

In 2006 verhuisde ik naar Zweden. Na heel wat huizen gezien te hebben kozen we voor het eerste huis. Het was een typisch oud Zweeds huis, precies zoals je het zou verwachten. Ons huis was alleen wit, in plaats van het traditionele rood. Het was eigenlijk wel een heel schattig huisje. De eigenaar was een kunstenaar en had veel dingen in het huis zelf gemaakt en zelf ontworpen. We hadden op de bovenste verdieping twee oude bioscoopstoeltjes, een gigantische rode koe muurschildering in de keuken en een geschilderde skyline in de woonkamer. Als het je eigen huis was geweest had je er overheen geverfd maar omdat het toch maar ons tijdelijke thuis zou zijn vonden we het wel iets hebben.

Maar ik kreeg al snel slechte vibes in dat huis. Mijn ouders en broer sliepen beneden op de begane grond en ik sliep als enige op de bovenste verdieping. Het was niet eens een hele verdieping, het was meer een vide met 2 slaapkamers en een wc. Iedere keer als ik in mijn eentje naar boven ging kreeg ik het gevoel dat ik moest vluchten. Ik rende zo snel mogelijk naar mijn kamer en dook mijn bed in. De keren dat ik in 3 jaar tijd die wc heb gebruikt is ook op 1 hand te tellen. Ik kon gewoon niet lang in die wc blijven. De eerste nacht dat wij daar sliepen hoorde mijn moeder iemand ‘mama, mama’ roepen. Ze ging naar de kamer van mijn broer maar hij was in diepe slaap. Vervolgens ging ze naar mijn kamer, maar ik sliep ook. Heel vreemd. Mijn broer praat af en toe nog wel eens in zijn slaap dus nou ja, misschien was hij het dan toch wel.

Ik denk dat het een paar maanden geduurd heeft voordat ik zelf ook dingen ging ervaren in dat huis. Af en toe zat ik op de bank en kwam er opeens een hele sterke rokerslucht voorbij. De ene keer sterker dan de andere keer. Ik durfde er niks over te zeggen omdat ik niet wist wat het kon zijn. En ik was onwijs bang. Uiteindelijk heb ik het toch tegen mijn ouders gezegd en mijn vader vertelde mij dat hij het ook rook. Iedere keer als ik het rook vroeg ik aan mijn vader of hij het ook rook. Ja, het bleek dus dat we het altijd op hetzelfde moment roken. Tot op de dag van vandaag kan ik het niet verklaren maar het was onwijs eng. Ik krijg er nog steeds kippenvel van.

Duitsland

Ik dacht dat ik er eindelijk van af zou zijn toen we naar Duitsland verhuisden. Niets was minder waar. In Duitsland woonden we in een asociaal groot huis. Het huis had 3 verdiepingen én een kelder. In totaal hadden we, geloof ik, 13 kamers. Mijn broer en ik hadden onze eigen verdieping, de bovenste. Daar hadden we een eigen badkamer, allebei een slaapkamer, een game kamer en een leegstaande kamer. Allemaal leuk en aardig, totdat mijn broer uit huis ging en ik in mijn eentje die zolder kreeg. Ik kreeg weer hetzelfde gevoel als in Zweden; ik moest zo snel mogelijk naar mijn kamer. Ik vloog over de gang, sloot zo snel als ik kon mijn deur en dook weer mijn bed in.

Op school voelde ik me altijd prima, ik was altijd vrolijk. Maar zodra ik ons huis binnenstapte voelde ik zo’n zware druk. Ik werd boos, chaggerijnig en had altijd hoofdpijn. Niet een beetje hoofdpijn maar echt een drukkende pijn. Mijn ouders hebben een tijdje gedacht dat ik depressief was maar ik heb nog steeds het gevoel dat dat door het huis kwam. Ik rook niet meer die gekke rokerslucht die ik in Zweden rook maar toch had ik altijd wel het gevoel dat er iets in mijn buurt was.

Maar shit got real. Als ik aan het huiswerken was vond ik het gezellig om mijn hondje op mijn kamer te hebben. Hij lag dan vaak op mijn bed (sorry mama!) of op de grond. Ik was op het punt dat ik niet meer mijn slaapkamerdeur dicht wilde doen omdat ik het gevoel had dat ik dan niet in de gaten kon houden wat er achter mij gebeurde. Als ik aan mijn bureau zat zat ik namelijk met mijn rug naar de deur toe. Mijn vader wilde altijd dat de lichten in de gang uit waren dus ik keek als het ware in een donker gat. Verschrikkelijk eng als je je al niet veilig voelt in je eigen huis. Ik had ooit een artikel gelezen dat dieren geesten konden zien. Op een dag draaide ik me om omdat ik mijn hond hoorde piepen. Hij zat met zijn rug naar mij toe (dus met zijn kop naar de gang) en keek recht voor zich uit. Af en toe bewoog zijn hoofd, zo’n vragende blik en bewogen zijn oren alsof hij iets hoorde. That’s it. Dat gebeurde niet 1x maar echt meerdere keren. Ik gooide hem dan altijd uit mijn kamer en deed het licht aan. Ik wilde niet dat zien dat mijn hond iets of iemand zag.

Ook in dit huis had ik een plek waar ik niet graag kwam; de kelder. In de kelder hadden we 2 slaapkamers, een badkamer, een washok, voorraadkast en een kamer met een grote boiler of wat het ook was. Het leek op een hele grote machine maar ik heb geen idee waar het voor nodig was. Ik ben ook maar een paar keer in de kelder geweest. Met iedere stap naar beneden voelde ik de druk zwaarder worden. En het bleek dat mijn gevoel niet fout zat. Op een dag zag ik mijn vader naar boven rennen, lijkbleek en met grote geschrokken ogen. Ik vroeg wat er was maar hij wilde het niet vertellen. Het heeft ongeveer een maand geduurd voordat ie vertelde wat hij die dag had meegemaakt in de kelder:

Terwijl hij de trap afliep zag hij een blonde vrouw in een lange witte jurk door de gang lopen. Ze ging van de ene slaapkamer richting de badkamer. Mijn vader besloot om verder naar beneden te gaan (snap ik niet, ik zou meteen al vluchten) omdat hij naar de voorraadkast moest. Toen hij in dat kamertje stond voelde hij een hele koude lucht, een soort ijzige wind. Op dat moment besloot hij om weer naar boven te gaan.

Gelukkig gebeurde dit ongeveer een maand voordat wij zouden verhuizen. Als dit eerder was gebeurd had ik echt niet in dat huis durven wonen. Ik ben sindsdien ook nooit meer in de kelder geweest. Zelfs niet toen we afscheid gingen nemen van het huis. Toen ben ik in ieder kamertje en hoekje geweest, behalve die kelder. We hebben de vrouw verder ook nooit meer gezien maar ik weet zeker dat ik haar nog een paar keer gevoeld heb. Ik werd ‘s nachts standaard rond hetzelfde tijdstip wakker, rond 3 uur. Ik werd wakker omdat ik het gevoel had dat iemand naar me keek.

Sinds ik niet meer in dat huis woon heb ik ook niks meer meegemaakt. Ons huis in Nederland is nieuwbouw dus ik weet zeker dat hier niks gebeurd is. Omdat ik onwijs bang ben geworden van de ervaringen sta ik er ook niet open voor. Ik denk dat mijn vader en ik allebei een soort gave hebben maar ik wil er niks mee te maken hebben. Mijn moeder en broer hebben in allebei de huizen nooit iets gemerkt. En ik hoop dat ik nooit meer zoiets mee hoef te maken.

Wat is het engste dat jij ooit hebt meegemaakt?